De Hoop: verbinden met het leven
Ik heb het genoegen gehad om te leren van andere culturen die wij primitief zouden noemen. Maar allemaal hebben ze gemeen dat ze zich meer verbonden voelen met de aarde en met het grotere geheel (God) en het mysterie van het leven. Ook de dood en onzekerheid wordt geïntegreerd als onderdeel van het leven. De eenvoud en onderlinge afhankelijkheid is geen obstakel voor het ervaren van geluk en liefde. Omdat die kwaliteiten tot stand komen door echte verbindingen aan te gaan, niet door economische of technologische vooruitgang. Veel mensen zoeken opnieuw naar die diepere verbinding, maar voelen die niet in de gouden kooi van technologie en welvaart.
Het Herinneren
De kernboodschap van vrijwel alle grote religies en Oosterse filosofieën is dat die innerlijke verbinding er altijd geweest is, maar dat we die vooral zijn vergeten.
Zij zeggen: In het herinneren van onze oorsprong, ligt de weg die de mens moet gaan. Het pad van de mens is het wakker worden, uit die diepe slaap van het vergeten. Het niet meer weten van onze oorsprong en het niet meer weten wie we zijn. Daarom gaan we op in de cloud, sleutelen we voortdurend aan onszelf (medisch, cosmetisch en anders) en vinden mensen het prima om gechipt of geïnjecteerd te worden met van alles en nog wat tegen van alles en nog wat.
Het is simpelweg een gevolg van de vervreemding.
Verbinding herstellen
We zullen weer terug moeten naar leven in verbinding met onszelf, ons (sterfelijke) lichaam, onze medemens, de aarde en de natuur. Om het lichaam, waaronder intuïtie, innerlijk weten, gevoel en hogere intelligentie weer te laten spreken, ten opzichte van de dominantie van het denken, is voor de meeste van ons een heel avontuur van vertrouwen.
De grote verandering in onze tijd is dat we de overgang maken van een wereld die op uiterlijke ontwikkeling gericht is, naar een wereld waarin de mens de innerlijke ontwikkeling en de verbinding met de ander en de natuur weer in ere herstelt. Dan kunnen we de uiterlijke wereld en haar ontwikkeling, gebruiken als een weg om een mooier leven te leiden.
Terug naar de natuur
Volgens veel oude mythes is de mens altijd op reis geweest. De reis symboliseert het leven en andersom. Want het wezen van deze aarde is dat alles tijdelijk is en dat wij hier allemaal op doorreis zijn.
In die oude mythes lezen we dat mensen op een avontuur gingen, het avontuur van het leven. Die mythes gaan over de weg van de mens door de aarde. Het leven zelf is onze gids, om bewust te worden van dat pad wat we hier te lopen hebben. Dat is dus voor iedereen een ander pad. Het kan nooit een eenheidsworst zijn.
De werkelijke weg van de mens op deze aarde, is de weg van co-exist. In verscheidenheid, verbonden. Jij bent jij en ik ben ik. Wij zijn niet hetzelfde en hoeven niet hetzelfde te denken of geloven, maar we leven samen op deze planeet.
Iedereen is een unieke expressie vanuit diezelfde oorsprong en wij zijn die geladen deeltjes, die we de god particle noemen en die wetenschappers proberen te verklaren, want we moeten dat natuurlijk eerst kunnen bewijzen, want we geloven het gewoon niet meer. Zo ver zijn we eigenlijk verwijderd.
Technologie gaat ons uiteindelijk niet redden om een menswaardige en leefbare samenleving te behouden en een mooi leven. We zullen zelf moeten nadenken over hoe we met elkaar en met de wereld willen omgaan.
Echt leven
De weg uit de crisis van vervreemding is de weg terug naar het herinneren van onze diepste oorsprong en onze plek als mens op deze planeet en hoe je op deze planeet wilt leven. De weg uit deze crisis is ook de terugkeer naar het omarmen van het mysterie van dit leven zelf en het aanvaarden van het niet weten wanneer het ophoudt, en ieder moment gebruiken om het leven voluit te leven.
En hoe meer we ons kunnen overgeven aan dat wonder in ons eigen leven, en aan dat mysterie, hoe mooier het wordt. Je eigen weg bewandelen, niet beïnvloed van buitenaf, maar van binnenuit geleid. Het feit dat wij hier allemaal zijn als onderdeel van een prachtig ecosysteem wat we de aarde noemen. En dat we allemaal een eigen unieke weg bewandelen. De verscheidenheid van mensen, culturen, en meningen en de veelkleurigheid van het bestaan, maakt het leven zo mooi.
Toch een utopie
En misschien heb ik dan toch een soort utopisch beeld van de toekomst, waar kinderen weer gewoon op straat spelen. Waar kleine gemeenschappen ontstaan die met elkaar op een verbindende manier willen leven en waar ruimte is voor werkelijke persoonlijke groei en voor samenleven met en in de natuur. Het voorbeeld daarvan kennen we al via de ‘blue zones of happiness’. Plekken op aarde waar mensen het gezondst en het gelukkigst oud worden.
Ik zie een soort Nederlandse zomer voor me die nooit ophoudt. Misschien denk je dan net als ik aan een vage herinnering aan zomers uit je kindertijd waarin je uren op straat was, eindeloos op het strand of in het dorpszwembad die toen nog bestonden. Dat gevoel zie ik als een klimaat. Dus laten we de innerlijke thermostaat lekker op twintig zetten, want het beloofd een lange koude winter te worden voor Europa. Maar dat hoeft ons niet te verhinderen om ons te richten op de wereld die we graag willen en de rol wij daarin willen spelen.
We zullen een nieuw verhaal moeten schrijven over de wereld die we wel willen en hoe die wereld eruit gaat zien. En meer dan het verhaal te vertellen, zullen we dat verhaal moeten gaan leven. Het betekent wellicht pionieren, iets loslaten wat je niet meer dient, anders denken, andere keuzes maken en ondanks beperkingen die je ervaart, je eigen leven vormgeven zoals je dat van binnenuit wilt en voelt.
David
Meer lezen: Leidershap voor de nieuwe wereld
Lees deel 1: De patronen en de wereldregering
Lees deel 2: Het grote Babel
Wil je dit manifesto delen? Graag! Wil je reageren? Dat kan via LinkedIn of stuur me een e-mail.