David Pieters

Van de mind naar het nu

Van leven in de mind naar aanwezigheid en leven in het hier en nu.

‘GELE AUTO, PUNCH BUGGY!’ schreeuwt mijn dochter.  En ze geeft me een por. Het is een spel wat we spelen op de scooter. Iedere dag opnieuw. Wie het eerst een gele auto ziet roept ‘punch buggy’ en mag zijn medepassagier een punch geven. 

Gele auto’s zijn zeldzaam, daarom is het een leuk spel. De reden dat ze zeldzaam zijn is omdat de meeste mensen een kleur auto kiezen waarmee ze niet te veel opvallen. Grijs, zwart, donkerblauw. Veilige kleuren. Degelijke kleuren. Kleuren die je weer kunt doorverkopen. Alleen het merk is belangrijk. Een Duitse nog iets belangrijker. Verder moeten we heel gewoon doen, net als iedereen. Maar toch, het blijven saaie kleuren. Zeker door de ogen van een kind. 

Alleen gele auto’s krijgen de punch buggy. 

Lees verder of luister hieronder via de Podcast.

Supernova Podcast · #110 Voor alle volwassenen van Nederland en Belgie

Maar stel je toch eens voor! Alle kleuren van de regenboog op de weg. Dat KAN toch niet. Dan komt er vast een regel dat bepaalde kleuren verboden worden. Om de orde en veiligheid te bewaren. Of er komt een regel dat alleen bepaalde kleuren in de stad welkom zijn omdat dat veiliger is voor andere weggebruikers die anders worden afgeleid door al die kleuren. Zoiets. 

Nee dat willen we niet. Beter is om meer van hetzelfde te hebben. Maar dat is een zijspoortje. Waar dit stuk echt over gaat. Dat komt nu.

Alles is al in het veld aanwezig

Vandaag besefte ik me opeens dat alles, maar dan ook echt alles wat we als mens denken nodig te hebben om geluk te ervaren, altijd al ergens in ons veld aanwezig is. Natuurlijk niet zoals we willen of verwachten met onze mind, want dat is de mindf…

Maar het is er gewoon wel.

Net als die gele auto die je alleen ziet als je het spel gaat spelen. 

En dat is ook het grappige aan het zoeken in het leven. Het zoeken waar ik zelf ook volop aan mee doe trouwens en wat dit stuk ook weer zo ironisch maakt.

Het is het cliché van iemand die heel ver weg moest gaan om erachter te komen dat je echt nergens heen hoeft te gaan. Vooral niet zonder vaccinatie lol. Maar het is feitelijk wel waar: we hoeven (en kunnen dus :P) nergens heen. 

Het leven IS. 

En… het is een groot spel.

Meestal vergeten we dat het een spel is. En zijn we niet eens bewust van hoe serieus we onze rol op ons nemen en vooral niet van hoe serieus onze mind alles maakt. 

Ik weet dat ik niet de enige ben…:p

Het ‘echte’ leven, het waarachtige leven, is in de zon, de wind, de adem, de lach…

In de por. 

In het zien van de gele auto.

In de beleving van een kind. 

Je hoeft zelf geen kinderen te hebben om dit te snappen. Het zit in ons allemaal want we zijn allemaal ooit kind geweest. Maar we hebben het begraven. Het Opgegeven. Weggestopt en soms zelfs bewust verdrongen. 

En weer moet ik denken aan het zinnetje wat ik al heel mijn leven zo nu en dan hoor. Iets met ‘Worden als de kinderen.’ Ik begin steeds beter te snappen waar dit over gaat.

De reden dat er nog kinderen geboren worden is om ons te laten herinneren hoe we het leven in zijn puurste vorm kunnen beleven. Ik denk dat we het anders allemaal zouden vergeten. En alle kleur zou langzaam uit de wereld verdwijnen.

Er zijn al zo weinig gele auto’s. Onze buren hier op Bali hebben er een, dus in ieder geval is er elke dag in ieder geval 1 Punch Buggy. 

Echt.

Alle kleur zou verdwijnen. We zouden steeds verder wegzakken in het drama van het nieuws van de dag, verder wegzakken in onze gedachten, in angsten en zorgen, in de wereld veiliger maken. Een wereld zonder virussen, maar ook zonder plezier. 

Het is triest maar waar. Gelukkig zijn er nog kinderen. En hoe meer we kinderen echt kind laten zijn, zonder allerlei inmenging van volwassenen, hoe meer volwassenen de weg naar zichzelf kunnen vinden, in theorie dan. 

De waarheid is simpel, maar niet eenvoudig

‘s avonds kijken we een film. Een kinderfilm die eigenlijk voor volwassenen gemaakt is omdat er een diepere betekenis is zit. Ik wilde hem zelf graag kijken. De Disney/Pixar film Soul. Het gaat over zielen die naar de aarde komen. En het gaat over jazz. Prachtige film die de moeite waard is. Het speelt zich af in New York City, maar ik zal het verhaal niet uit de doeken doen. Dan moet je hem gaan kijken. Het is echt een aanrader. Maar toen de film klaar was zei mn dochter van 8 dat ze het een saaie film vond. Oke dacht ik…

Het enige wat ze er later in bed over zei was dat het haar opgevallen was dat er zoveel gele auto’s in die stad waren en dat ze er daarom wel heen wilde. Het leek haar wel leuk om heel de dag door door punch buggy te spelen. 

Toen viel het kwartje bij me. Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht. Zij snapte de film.

Het zijn van die kleine dingen omdat we niet kunnen geloven dat het leven zo simpel kan zijn. 

De mind gelooft het niet. Zo van: is dit het dan echt? Is dit dan wat belangrijk is? Echt ja. 

This is it. Niet meer en niet minder. The mind of a child.

Toen begreep ik dat de film inderdaad voor volwassenen is gemaakt. Voor mensen zoals ik. 

Zij hoefde de boodschap van de film niet te snappen want zij weet het nog. De film is voor volwassenen die het vergeten zijn, niet voor kinderen. Zo simpel is het leven. Wij maken het ingewikkeld. 

Opgaan in het moment

Natuurlijk moet er ook brood op de plank, moeten er dingen geregeld worden, moet er gewerkt worden, moeten er dromen waargemaakt worden en zingeving gezocht worden (daarover ging die film) en moet er geruzied, gevreeën, gedanst en gehuild worden enzovoorts. 

Maar dat heeft alleen zin als we het op dezelfde manier kunnen doen als die por van het punch buggy spel.

Volledig opgaand in het moment. Dat is de awakening. Ontwaken om hier en nu echt volledig aanwezig te zijn. Ik besef me dus nogmaals: dit is mijn leven. En wat jij meemaakt is jouw leven. 

Maar dit is het. Lieve lezer, lieve luisteraar. Hier hebben we het mee te doen. Het leven speelt zich af in het hier en nu. 

Niet in wat je hoopt, verwacht of wilt in de toekomst. Niet wie je was of wat je hebt gedaan in het verleden. 

En nu komt de paradox. 

Wat moet je dan doen? Is het leven dan stilstaan? Is er dan geen verlangen?  Je wilt toch iets bereiken, iets doen? Iets veranderen?

JA! En dat begint nu. 

Alle signalen die je nodig hebt om beslissingen te nemen voor jouw toekomst en het leven waar je naar verlangt, krijg je in het hier en nu. Maar alleen als je aanwezig kunt zijn. 

Je kan geen beslissing maken in het verleden en ook niet in de toekomst. Je kan wel een beslissing maken vanuit je angst voor de toekomst of vanuit een trauma of stress respons uit het verleden. Je kan beslissingen nemen vanuit je geconditioneerde hoofd, disconnected van je hart.

Aanwezig zijn betekent dat je volledig het moment bewoond en beleeft.. 

Als je afwezig bent en in je gedachten verzonken, dan mis je het. 

Daarom zeggen ze dat alles in het nu is. En dat is ook echt zo. Want in het nu komt alles samen. Het verleden en de toekomst kussen elkaar in het nu.

Ergens weten we dit allemaal wel. Dat het gaat om echt aanwezig te zijn in het hier en nu. Met aandacht, zodat je de signalen kunt oppikken. Het leven zit namelijk vol betekenis. Ieder moment opnieuw. Dus die signalen zijn belangrijk. Signalen wijzen je de weg. En als je niet in het moment leeft, mis je de signalen. Maar als je echt aanwezig kunt zijn, dan zie je dingen die je anders niet ziet, dan hoor je dingen die je anders niet hoort. Dan valt je aandacht op dingen waar je anders aan voorbij gaat. En DAT maakt dat je leven magisch kan worden. 

Vanuit echte aanwezigheid maak je de beste beslissingen die je ooit kon maken. 

Niet vanuit de mind, want die dwaalt in het verleden of dagdroomt over de toekomst. En dan mis je de signalen dus ook. Dat is de valkuil. We projecteren onze angsten op de toekomst vanuit onze ervaringen in het verleden. Het is bizar. 

We zijn zo blind geworden in het najagen van onze toekomst met onze doelen en agenda’s, met wat we willen, vanuit ambitie of juist door onze angsten of onzekerheden, door de hang naar veiligheid of door wat dan ook.

Gevangen in de mind

We zitten allemaal gevangen in de mind. In die angsten. In die onzekerheden. In het vasthouden, het controleren, het niet willen loslaten.

We missen totaal het moment. Het leven is toch om nu te leven. Niet vroeger en niet morgen? 

En de boodschap die we nu al een jaar door de speakers horen is om het leven uit te stellen. 

Het is zo bizar dat het grappig is. Waarom zijn we hier dan? Vraag ik me af. Ik stel de vraag aan alle wereldleiders en politici die druk bezig zijn met hun agenda om meer veiligheid en zekerheid uit te rollen maar wat door veel mensen als controle wordt ervaren. Terecht denk ik. Ik zou wel een antwoord willen. Echt waar. Ik vind eigenlijk dat onze leider ons dat wel verplicht zijn. Waarom zijn we hier op deze aarde? Het is een filosofische en wellicht een spirituele vraag. Ik wil dat ze er een antwoord op geven. Een doordacht antwoord. Laat ze daar eens vier jaar over doen. Ik wil in ieder geval dat ze er diep over gaan nadenken. En dat ze dan pas beslissingen nemen.

Waarom zijn we hier dan? Ik vraag het nog eens. Ik wil een antwoord. 

Ons leven is in een zucht voorbij, zeg ik.

Je weet niet hoe lang het duurt. Het gaat trouwens ook niet over de lengte van het leven, alsof een langer leven een beter leven is. Het gaat over de kwaliteit. Dat weet iedereen toch? Dat is basiskennis.  Kwaliteit over kwantiteit.

Ik weet wel wat ze hierop kunnen zeggen. Ik snap het allemaal wel. Ik heb alle argumenten al gehoord. Ik wil ook geen discussie. 

Ik laat het rusten.

Dus sinds deze week speel ik ook mee met punch buggy. Het helpt me om meer in het nu te zijn. Om meer te connecten met mijn kinderen en met het moment van de dag. Om mezelf en mijn gedachten over de wereld even te vergeten. Om me geen zorgen te maken of ik nog wel mag vliegen zonder vaccin. En ik zeg tegen Ize dat als we ooit een auto kopen dat het een knalgele zal zijn. Als een boodschap aan alle kinderen en alle volwassenen van de wereld om niet te vergeten waarom we hier zijn. En om het punch buggy spel te spelen.

David


LinkedIn
Twitter
WhatsApp
Facebook

Op de hoogte blijven van publicaties en nieuwe Podcasts?

Mijn thema's gaan over persoonlijke groei in een veranderende wereld. Over bewustwording en ontwaken, Human Design, ondernemen en vrijheid het volgen van je eigen unieke en authentieke weg. Ik stuur zo'n 1x per maand een e-mail.

Het Menu