David Pieters

Je levensreis pionieren

Luister onderaan ook naar de Podcast met een gesprek over dit onderwerp.

Bij pioniers denken we vaak aan voorlopers of een enkeling die iets doet wat niemand anders doet. Maar we zijn allemaal pioniers van ons eigen leven.

Je levensreis pionieren begint wanneer je je bewust wordt dat je je eigen pad wandet of wilt/moet bewandelen. Niet per definitie het gebaande pad wat je door de wieg is gegeven door omgeving of maatschappij.

Ieder van ons heeft zijn of haar eigen reis te maken inclusief de processen van groei die daarbij horen. Die reis begint met afscheiding en losmaking, wanneer je uit de baarmoeder komt en los van de moeder zelfstandig gaat ademen. Die eerste adem is een herinnering aan dat we hier op aarde allemaal onze eigen zielenreis maken. Niet die van iemand anders. al die individuele reizen bij elkaar bepalen hoe de samenleving zich ontwikkelt.

Je eerste adem

Je eerste adem zet de grondtoon voor deze incarnatie. Ieder van ons heeft een eigen grondtoon. Deze wordt ook weergegeven in bijvoorbeeld je Human Design plan en je geboortehoroscoop.

Alle ervaringen die je vanaf die eerste adem in dit leven opdoet, vooral je kinder- en tienerjaren, neem je mee je verdere leven in. Het is een stapeling van ervaringen, mooie ervaringen, maar ook ervaringen die je kwetsen en de natuurlijke staat van zijn verhinderen en gaan blokkeren. Dat is waardoor we het contact met onze ongeschondenheid en puurheid kwijtraken. We leren hoe we moeten overleven, vaak door ons emotioneel af te sluiten, ons aan te passen, om liefde te krijgen of simpelweg om onszelf te beschermen.

Daarom is het zo wezenlijk dat we inzicht krijgen in de natuurlijke ontwikkeling van kinderen/mensen en dat we weer leren hoe we met kinderen moeten omgaan. En dat kan eigenlijk alleen als we leren hoe we met onszelf, en dat kind in onszelf, kunnen omgaan.

De imprint van ervaringen

Als kinderen krijgen we een enorme hoeveelheid ervaringen over ons heen. En iedere ervaring laat een energetische en emotionele imprint achter die ons leven beïnvloed zowel positief als negatief. In Bali heb ik me laten vertellen, dat onze allereerste adem, en de context en situatie waarin deze plaatsvindt, essentieel is voor ons leven en dat deze als het ware de toon zet. En ook nu zegt hoe je ademt iets over je Zijn op deze planeet. De meeste van ons zijn hoog gaan ademen, niet meer in de buik. Oppervlakkig, gestresst. Velen zijn letterlijk kortademig. Een teken dat onze ervaringen en leefomgeving iets met ons doen. In feite noemen we dat stress of trauma. Wanneer volwassenen stress hebben, geven we die stress eenvoudig door aan onze kinderen. Want kinderen nemen als een spons alles op. Met name hoe wij als volwassenen met kinderen omgaan.

Chronische stress is onnatuurlijk en tast ons lichaam en onze emoties aan. We hebben dan ook allemaal wel werk te doen op dat gebied om onszelf te helen en de stress/trauma uit ons lichaam te ontladen. Dat kan alleen wanneer we weer in contact komen met het volledige spectrum van onze emoties. 

Een volwassene is nog steeds een kind

We praten vaak over kinderen alsof het andere wezens zijn. We maken scheiding tussen kinderen en volwassenen, maar als volwassene ben je ook nog steeds het kind dat je ooit was. Ook daarin is het tijd dat we die verbinding weer gaan maken en ‘holistisch’ gaan kijken, wat betekent dat we ons leven weer als een geheel (als één) gaan zien. Ons verleden, ons kind-zijn, en ons volwassen leven zijn een geheel, geen losse delen. 

Alles wat we hebben meegemaakt aan ervaringen leeft in ons heden voort. Ons hier en nu is dan ook een optelsom van alle ervaringen hiervoor. Dat is hoe het verleden zich telkens aan ons laat zien. Individueel en collectief als maatschappij/wereld.

Het proces van groei en opgroeien bestaat eigenlijk alleen uit die opeenstapeling van ervaringen. Wij hebben bedacht dat we volwassenheid afmeten aan leeftijden en jaren, en we hebben ook daarin een onnatuurlijke verdeling gemaakt, want jaren zeggen weinig, terwijl ervaringen en hoe we deze ervaringen verwerken en integreren eigenlijk bepalend zijn. Echte groei en volwassenwording kan denk ik alleen wanneer we gaan zien op welke levensgebieden onze kindstukken het nog voor het zeggen hebben. Bij de meeste van ons speelt dat zich uit in onze relaties. Relaties zijn een prachtige spiegel om ons bewust te worden van onszelf en het pad van heling te bewandelen.

Onze persoonlijke geschiedenis

Ik nam onlangs voor het eerst met mijn kinderen door waar ze de voorgaande maand hun zakgeld aan hadden uitgegeven. En dat kleine stukje geschiedenis, gaf al zoveel informatie voor ieder individueel kind. Het liet direct patronen zien. Voor zelfreflectie en bewustwording. En ik besefte me weer hoe belangrijk het is om terug te kijken als we inzicht willen en iets willen veranderen of creëren. Zonder inzicht in ons eigen verleden, individueel en collectief, kunnen we niet wezenlijk iets in ons leven veranderen. Want voor echte verandering, zullen we ons verleden moeten leren kennen, het zien voor wat het is, en het onbewuste of wat we niet willen zien, bewust maken en onder ogen moeten komen.

Wanneer we in ons leven op kruispunten komen te staan, dan zijn het al die ervaringen voor ons, die invloed hebben op onze keuzes en vooral op hoe we ons voelen. Dat is de reden dat je bij grote veranderingen in je leven met de neus op de feiten gedrukt wordt. Je komt je angsten tegen, je twijfel, je onzekerheid en alles wat nog meer daarmee samenhangt.

De oplossing of het antwoord hiervoor ligt nooit in de toekomst, en vaak ook niet in het heden, maar meestal in het verleden. Want alles waar je triggers bij ervaart zijn alleen maar triggers omdat ze herinneringen zijn uit je verleden. Vaak verdrongen en niet bewust.

De moeilijkste delen om van te houden zijn de delen van onszelf die we hebben afgewezen omdat onze ouders, de samenleving, of belangrijke sleutelfiguren die delen niet konden liefhebben of accepteren. We blijven daarom vaak zoeken, verlangend naar deze liefde. En op de een of andere manier blijven we er onbewust naar zoeken bij onze ouders en gezagsdragers terwijl de echte doorbraken komen wanneer we zelf die liefde gaan ontwikkelen voor onszelf en het pad wat we van kinds af aan hebben bewandeld, dus liefde voor dat kind in onszelf. 

leven vanuit je design

Wanneer we persoonlijk in ons design willen leven en dat wat ons nog tegenhoud willen ontwarren en oplossen, dan zullen we ons moeten ontdoen van de inprentingen en conditioneringen, maar ook van de emotionele wonden die al die ervaringen hebben veroorzaakt.

Dat is eigenlijk wat er ontbreekt in onze maatschappij. We kijken te weinig terug, omdat het confronterend is en we leren daardoor niet van onze (collectieve) geschiedenis. We zijn eigenlijk losgekoppeld, gefragmenteerd. Afgescheiden van het pure kind in onszelf en de innerlijke verbinding die gesymboliseerd wordt door de adem. Wie bekend is met ademwerk kent het zogenaamde ‘Verbonden ademhalen’, waarin je de in en uitademing met elkaar verbindt zonder tussenpozen met als doel om weer die verbinding met jezelf te herstellen. Zo moeten we eigenlijk ons hele leven weer gaan verbinden om vanuit heelheid te gaan leven. 

We denken vaak dat we onze kindertijd achter ons hebben gelaten, maar het tegendeel is vaak waar. Het geschade kind leeft gewoon in ons door. Met al zijn onopgeloste emotionele knopen en de coping mechanismen om te overleven. Onbewust acteert het beschadigde kind in ons leven. En niet alleen individueel, ook collectief zien we dat gebeuren. Daarom blijven we oorlogen herhalen vanuit die diepe onveiligheid in het collectieve onbewuste (kind). Collectief is de mensheid nog steeds in de fight/flight respons en aan het overleven, terwijl de aarde altijd en nog steeds overvloedig alles geeft wat wij nodig hebben om te leven. We hebben nog niet geleerd hoe we samen kunnen leven omdat we ook nog niet individueel met onszelf kunnen leven en omgaan.

De staat van de wereld is een optelsom van alle ervaringen voor ons die zich in het nu manifesteren. Dus als we een ‘nieuwe aarde’ willen creëren, en als je voor jezelf daar al mee wilt beginnen, dan zullen we heel veel van onze oude patronen moeten zien. En dan zullen we ons moeten verbinden met dat wat er wezenlijk toe doet in ons leven. En in dat proces ga je ook andere keuzes maken. De aandacht en het zwaartepunt van je leven gaat dan naar binnen en niet naar buiten. 

En dat is voor iedereen een weg van pionieren. Want ieder van ons heeft een uniek pad te bewandelen en zijn eigen proces daarin te gaan. Met iedere stap en keuze wordt dat pad zichtbaar. Het pad is allang begonnen, vanaf die eerste adem. En allemaal zijn we losgekomen van de verbinding en de eenheid. Dat is onderdeel van ons mens-zijn. Ons volwassen leven bestaat onder andere uit de weg terug gaan naar die eenheid door die verbinding weer te herstellen en al die verloren kindstukken te hervinden en te helen waardoor we weer contact maken met onszelf en vanuit heelheid kunnen leven. Daardoor krijgen we steeds meer helderheid op wie we zijn en waar ons leven over gaat zodat we ook de potentie en de blauwdruk die in ons zit, kunnen gaan leven. Niet langer onbewust overgeleverd aan de inprentingen, verwondingen en de propaganda van deze wereld, maar levend, vanuit de wezenlijke essentie of bron van wie we zijn.

David Pieters

Luister hier (of via Spotify en Apple) ook de bijbehorende Podcast een gesprek waarin we uitgebreider op dit onderwerp in gaan.

LinkedIn
Twitter
WhatsApp
Facebook

Op de hoogte blijven van publicaties en nieuwe Podcasts?

Mijn thema's gaan over persoonlijke groei in een veranderende wereld. Over bewustwording en ontwaken, Human Design, ondernemen en vrijheid het volgen van je eigen unieke en authentieke weg. Ik stuur zo'n 1x per maand een e-mail.

Het Menu