Wat het betekent om jezelf te zijn.

Er wordt veel gezegd over authenticiteit en jezelf zijn. En ook over jezelf ‘maken’ of iemand worden. Hoe belangrijk dat is enzovoorts. Ik denk dat beide waar zijn. Maar eerst moet je weten wat het betekent om jezelf te zijn toch? Want wie ben je? En wat is dat dan, jezelf? Bestaat er zoiets als een waar Zelf? Human Design heeft daar ook iets over te zeggen.

Het zelf is een ongewoon ding. Het is een complex op zichzelf. En het zit vol met tegenstrijdigheden. 

Aangeboren

Human Design legt de nadruk op hoe we onze aangeboren aanleg kunnen vervullen. Je zou kunnen zeggen dat het gaat over je natuurlijke onderscheidende vermogen en wat jou anders en uniek maakt. Om dat bij jezelf waar te nemen. Het is niet iets wat je fabriceert. Met andere woorden, om te leven vanuit de oprechtheid en de schoonheid van je uniekheid en om dat bij jezelf te gaan zien. In het uitleven van deze uniekheid, kun je je ware rol in dit leven belichamen.

Want als we het hebben over jezelf zijn dan moeten we het ook hebben over rollen. De rollen die we spelen. De ouder, de partner, de werkgever enz. Hoe verhoud je je tot de ander? In intieme contacten komt een ander deel van jezelf naar boven dan naar de buitenwereld. 

Veelzijdigheid van je rollen

Daarnaast hebben we ook nog andere delen van jezelf. Je veelzijdigheid. Die kan zich uiten in die vele rollen. Het wordt een drama als je al die rollen en delen op een hoop wil gooien en als ‘een’ of onverdeeld wilt zijn. In mijn eigen proces werd het zo duidelijk voor me dat ik zowel de velen ben als de één. De velen zijn de expressie van de één. Ik zie het als de kunst om onverdeeld ‘de velen’ te zijn. Om alles te omarmen en alle rollen te ontdekken en te omarmen. Dit is sowieso een thema voor mensen met een ongedefinieerd G-centrum, maar iedereen zal het tegenkomen. Dat je niet alleen vele rollen hebt, maar dat je intern ook bestaat uit vele delen.

Veel van die aspecten zijn door de loop van ons leven vertekend en vervormd of ook onderdrukt. In Human Design ligt de focus op het zien van wie je in essentie bent als we kijken naar je blauwdruk. Naar de essentie die onder al die aanpassingen en conditioneringen aanwezig is. In het zien bij jezelf van wie en wat je niet bent, ga je ook je natuurlijke zelf zien in al zijn facetten zodat dit niet alleen zichtbaar kan worden, maar zodat je daarin ook jezelf en je leven kunt leren liefhebben.

De film

Deze wereld is de film. Het schouwspel. En iedereen speelt een rol op het toneel. Vooral bij publieke figuren zie je heel duidelijk die rol. Ze handhaven een rol. Dat moet ook, anders wordt het chaos. Maar ook in het dorp zijn de mensen in hun rol. De winkelier, de leraar. De wijkagent. Allemaal mensen die je alleen ziet in hun rol. Maar dat is niet wie ze zijn. Je kan iemand niet kennen naar zijn rol. We zien het ook bij kinderen. Die kunnen soms zo heerlijk in een rollenspel zitten. En soms kunnen ze ook in hun drama blijven hangen. Ook dat is een rol. Wanneer volwassenen dat doen wordt het een probleem, vooral als het geaccepteerde drama’s zijn en niemand ze eruit haalt.

Wie kent ze niet: de klagers, de zwartkijkers, de ‘‘ik heb een zwaar leven” types, de “ik ben altijd vrolijk” en “ik lach alles weg” types. De ‘ik ben iemand’ types, enz. enz. Dat is de wereld van de not-self. Allemaal mensen die opgaan in de rol die ze niet zijn. Soms geeft het ze macht, aandacht of status. Kijk naar de politiek, het bedrijfsleven, de ministers, directeuren enz. Allemaal rollen waar mensen tegenop kijken. Ik generaliseer natuurlijk, maar dat is het leven. 

Wat de mensheid drijft

Kijk naar de wereld van business of sociale media. Allemaal mensen die allemaal iets of iemand moeten zijn in deze wereld. Dat is het dilemma van het ongedefinieerde open hartcentrum. 70% van de mensen heeft in hun Design een ongedefinieerd hartcentrum. Dat betekent dat 70% van de mensen denkt iets te moeten bewijzen of zijn. Hun waarde bewijzen. Dat is wat de mensheid drijft. 

We verheerlijken mensen met succes. En dus willen mensen succes omdat ze denken dat ze dan waardevol zijn. Maar dat wil niet zeggen dat ze zichzelf zijn. Waarom worden mensen celebrities of krijgen mensen publieke functies? Omdat ze gedreven zijn, iets willen laten zien en omdat ze meestal heel goed zijn in een ding. Filmsterren worden verheerlijkt en voetballers of andere topsporters en zangers. Allemaal vanwege een aspect. Ik zie ze lopen op de rode loper, met hun zonnebril. Ik zie sommigen zichzelf verbergen. Omdat ze aan de projecties moeten voldoen. Ik zie het bij de royals die ook in hun rol zitten. Ze zijn niet zichzelf omdat ze niet zichzelf kunnen zijn in die publieke rol. Die arme Amalia. Ik heb met haar te doen. Ze heeft geen keus. Ook al zijn ze vrij om te zeggen: ik speel dit spel niet meer mee. Ik leg deze rol af. Dat kan. Iedereen kan dat doen. Het zou de film ook saai maken eerlijk gezegd. Maar het zou een spiegel moeten zijn voor onszelf. Speel je wel de rol die bij je past? Want of je er nu bewust van bent of niet, je speelt een rol in je eigen film. Het mooist is dat je een rol speelt die je op het lijf is geschreven. 

Je natuurlijke rol belichamen

In Human Design zeggen de profielen iets over die rol. Dat is slechts een aspect van wie je bent, en altijd uit het zich via de totaliteit van je design. Daarin zit zoveel informatie. (Ik ben een pure generator met 2-5 profiel: De kluizenaar en de ketter voor de insiders). Maar je zit niet automatisch altijd in je natuurlijke rol omdat je dat jezelf niet toestaat. Sommige mensen hebben een oordeel of weerstand tegen hun rol. Of ze volgen hun eigen strategie en autoriteit niet. Omdat ze al zo lang in een andere (aangepaste) rol zaten. Soms zie je gewoonweg niet hoe die rol in je leven aan het werk is. In ons proces gaan we zien waar we in onnatuurlijke, aangeleerde rollen zitten, en leren we om die rollen af te leggen.

Niet iedere rol past bij elke acteur. Je moet een rol kunnen belichamen. En daarin zit het belangrijke stuk. Als jij iemand probeert te zijn, maar je kan het niet volledig belichamen, dan zal je verdeeldheid voelen in jezelf. Dan is dat niet jouw rol. Ik ken dat zelf ook. Daarom heb ik van bepaalde rollen, plaatsen en mensen in mijn leven afscheid genomen. Soms ook omdat ik niet kon belichamen wat ik dacht te moeten of willen zijn. De meeste rollen vond ik ook te klein. Niet omdat ik mezelf wat vind, maar omdat ik niet gevangen wilde zijn in een definitie van mezelf. Ik voelde ook dat ik niet kon voldoen aan de verwachtingen en de projecties. Dat wilde ik ook niet meer. Dat voel je bij jezelf. Uiteindelijk zijn het verwachtingen die je ook op jezelf legt. 

Van de not-self naar zelfliefde

Het hele proces van bewustwording en deconditioneren is dat we weer onszelf kunnen zijn in ons eigen leven. Dan kom je in een natuurlijke rol, wat ook een rol is, maar dan past het je. Maar het kan zijn, dat je leven dan niet meer is zoals het plaatje voorschrijft. Je bent zo meegegaan vanuit je not-self om iemand te zijn of te worden. Je te bewijzen of te voldoen aan dat plaatje. En het past je niet. Het is een weg om tot overeenstemming te komen met je eigen leven, en om die aangeleerde ideeën over je leven los te laten. Wij hebben heel veel ideeën over hoe ons leven moet zijn. En over hoe we moeten handelen, welke acties we moeten nemen enzovoorts. Er wordt ons zoveel aangepraat en voorgehouden. Dat het zus moet zijn of zo. Als je jezelf niet kent, ga je mee in die not-sef wereld. Dan begint de waanzin en verlies je jezelf. Of je komt in het beste geval met jezelf in conflict, wat ook weer de aanleiding is voor de weg terug. Het is een proces van jaren (en soms levens denk ik) voordat we kunnen zien wie we echt zijn, en dat ook kunnen leven. Dat we ons leven kunnen zien voor wat het is en daarin zelfliefde vinden.